Kapılar… Ah Şu Kapılar…

 

…ve önüne konuluverenler! Ben bu dünyaya yanlış gelmiş olacağım ben Ben öyle her insandan, o kadar uzağım ben Yine bu gözlerimdir okşanacak şey arar Yoksa içimde başka bir dünya hasreti var Uyanır gibi birden bir korkulu rüyadan O içimden sevdiğim, benim olan dünyadan Bir ses bana: ‘Gel! ‘ dese, ben o sesi işitsem Kimsecikler duymadan bir kapı açıp gitsem… Cahit Sıtkı Tarancı

***

KAPININ…… KAPILARIN ÖNÜ……….

©Nazmiye Halvaşi

Mahalle kültürümüzün olduğu yıllarda..
Kapıların önü toplanma, dağılma yeriydi..
O son kalan muhabbeti kapıların önünde yapardık..
Kapılar yılların sırdaşıydı..

Ne zaman eski bir sokak kapısı görsem.. Nelere tanıklık ettiğini düşünürüm.. Gelin kızlar en son kapının önünde vedalaşırdı anacığıyla.. Al valayla örtülü yüzünde hüznü saklıdır.. Mutluluğuyla karışık..
Kapıların önüne gelirdi son veda için ebediyete göçenler..
Acılara da tanıklık eder kapılar.. Mutluluklara da..
Asker uğurlamalarında kapının önünde çalar davul..
Delikanlılar, genç kızlar göz ucuyla süzerlerdi birbirlerini.. Okula giden çocuk kapının önünde giyerdi alel acele ayakkabısını.. Baharda kovalar, tenekelerle çiçekler yerleşirdi kapının önüne.. Kapıların önünde hayat vardı.. Hayatın kendisi akıp giderdi kapıların önünde..

Düşman işgal ettiğinde yurdunu.. Kapıları çalar toplanma yerini bildirirdi bir devrimci yürek..
Polis alır kapının önünden..
Kırsalda jandarma geldi mi kapının önüne bir korku.. Bir telaş..
Evdekilere kızan çocuk atardı kendini kapının önüne..
Bir iken beş olurlardı anında.. Sahiplenirdi onu arkadaşları, komşu çocukları..
Kapının dışına atılan kadın.. Bir başka kapı arardı ürkek bir ceylan gibi.. “Kapının dışında bırak işini derler” eve gelirken..
İçerde ayrı bir dünya yaratmak ister insan.. Ama hiçbiri kapının dışından bağımsız olamaz içerde….
Kapının önüne gelmişse yangın.. Kapatıp sessizce oturamazsın..
Ya yanarsın.. Ya boğulursun dumandan..
Kapıların önü neyse.. Kapıların içi de öyle olmalı..
Kapının dışına bırakılan.. Mutsuz kılar kapının içindekileri..

Kapının önünde olan.. Tutunur yeniden başka bir hayata.. Zorlar tüm kapıları.. Çoğaldıkça kapının önündekiler.. Azalır içerdekiler.. Sokağa taşar hayat.. Sokakta olmayan hayatın.. Etkisi yoktur yarına.. Böyle düşününce.. Kapının önü ödül olur bazen.. Kapının önüne konana.. Cehennem olur kapının arkasında hayat.. Kapının önüne eşini, sevdiceğini, yavrusunu, ebeveynlerini yoldaşını, kedisini, köpeğini koyana.. 4.5.17

*